1. ได้เรียนรู้การเอาชนะจิตใจตนเอง : มีอยู่บางช่วงระหว่างทางวิ่ง..มองไปข้างหน้าไม่เจอใคร หันมองข้างหลังก็ไม่เจอใคร ได้ยินแต่เสียงกิ่งไผ่ ใบไผ่ วิวๆๆ แอดๆ รู้สึกหลอนๆดี ^^
#ประเด็นคือ ชีวิตจริงก็แบบนี้..แน่นอนเราย่อมมีมิตรภาพดีๆใกล้ตัวเสมอ แต่หลายช่วงชีวิต..คุณต้องพึ่งกำใจจากภายในตัวเองเท่านั้น จึงจะผ่านพ้นช่วงเวลานั้นไปได้
2. ได้เรียนรู้การเอาชนะขีดจำกัดของร่างกายตนเอง : ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ..คุณต้อง “ลงมือทำ”ทั้งๆที่บางครั้งอาจเชื่อว่าตัวเองทำไม่ได้..แต่ก็ต้องลงมือทำครับ ทำไปเถอะ ทีละนิด วันละนิด ใครจะไปรู้ว่าอาจไม่เป็นดังที่คิดก็ได้
#ประเด็นคือ ถ้าวันนี้คุณลงมือทำ..สุดท้ายแล้วคุณจะได้พูดคำนี้กับตัวเองว่า “กูก็ทำได้โว้ย!!!”
3. ได้ฝึกการวางแผน : แน่นอนต้องวางแผน แม้ว่า 21 km.จะระยะสั้นๆ แต่เรามือใหม่ ต้องวางแผนการเดินทาง การฝึกซ้อม การนอน การกิน การดื่มน้ำ ฝึกใช้อุปกรณ์ต่าง เพื่อให้คุ้นชินจริงๆ
#ประเด็นคือ หลายครั้งในชีวิตเราทุกคน อยากให้ฝึกวางแผน “ทำใจไว้บ้าง” ไม่มีใคร On Plan ได้หมดทุกเรื่องในชีวิตหรอก…จริงไหม!!!
4. ได้ฝึกสมาธิการอยู่กับตัวเอง : ขณะวิ่งเนื่องจากผมเจ็บหัวเข่า แต่ก็พยายามประคองตัวเองวิ่งจบให้ได้ บอกกับตัวเองว่า “อีก 10 ก้าวหยุดเดิน” พอเราวิ่งจ็อกได้เกิน 10 ก้าว ในใจก็ถือว่าเป็นกำไรหล่ะ..เอาอีกหน่อย มีกำลังใจขึ้นมาอีกนิด ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก็ถึงเส้นชัยได้เหมือนกัน
#ประเด็นคือ ชีวิตจริงก็คือ การประเมินตัวเองเป็นระยะๆ เฝ้าดูชีพจรชีวิตเราปีนี้เป็นอย่างไรบ้าง เดือนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ตรงตามเป้าที่ต้องการไหม ไม่ใช่หลงระเริงไปกับแรงเชียร์ของเพื่อนๆ
ร้านนี้ดีต้องไปลองกิน ยี่ห้อนี้ดีรุ่นใหม่ล่าสุดเราต้องมี สถานที่นี้ดีกำลังอินเทรนมาแรง เราต้องไปเช็คอินเป็นต้น เพื่อเราจะได้ทำไม่หลงทางชีวิตของเราเอง
5. ได้ฝีกการเอาตัวรอดในสถานการณ์ฉุกเฉิน : มีหลายจังหวะที่วิ่งลงเขาด้วยความชันและเร็ว สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ตะคิวจะกินขา
ดีที่ผมเตรียมสเปรย์ฉีดมาด้วย บางช่วงท้องร้อง หิวข้าว ดีที่เตรียมกล้วยไปด้วย บางช่วงจุกท้อง ก็ต้องรู้ว่าเราต้องวิ่งให้ตัวตั้งตรงมากขึ้น
#ประเด็นคือ ชีวิตจริงบางเรื่องเราก็สามารถเรียนรู้จากคนอื่นที่เคยผ่านมาแล้วได้ เพราะจะช่วยย่นระยะเวลา ทำให้ชีวิตเราประสบสำเร็จได้เร็วยิ่งขึ้น
6. ได้ฝึกการยอมรับ ความพ่ายแพ้ของตัวเอง : ไม่ได้สวยหรูเหมือนกับรูปเลยแม้แต่น้อย ตอนออกวิ่งรู้ตัวเองว่าเจ็บแน่นอน กะว่าเจ็บประมาณที่ 5 ก.ม. พอผ่านไปรู้สึกว่าเราไหว
จึงทำเวลาวิ่งเร็วขึ้น ไปถึงจุดกลับตัวบนยอดเขาสน มั่นใจว่าอยู่ประมาณไม่เกิน 15 คนแรกแน่นอน (ในใจคิดว่าได้ลุ้นติดอันดับในรุ่นอายุแน่นอน) แต่พอลงเขาได้สักระยะ เจ็บเข่า จบเลยครับ
#ประเด็นคือ ชีวิตจริง เราทุกคนย้อมต้องเคยพ่ายกับบางเรื่อง หรือ ไม่ก็ต้องยอมแพ้วันนี้เพื่อชนะวันหน้า..คนไม่ที่เคยแพ้ คือคนที่ได้แต่นั่งฝัน..แล้วไม่เคยลงมือทำต่างหาก
7. ได้เห็นว่าชีวิตคือ ความต่อเนื่อง
#ประเด็นคือ ถ้าเราไม่หยุดเดินหรือวิ่งไปสู่เป้าหมาย..แน่นอนว่ามันต้องถึงเส้นชัย ชัวร์ๆ5555
8. ได้เห็นว่าโลกนี้ น่าอยู่แค่ไหน : ระหว่างทางวิ่งลงเขา เรียกว่าเดินดีกว่า555..มีเพื่อนนักวิ่งจำนวนมาก ที่ถามเราว่า เป็นอย่างไรบ้าง ไหวไหม เอาสเปรย์ไหม สู้ๆนะ หรือบางท่านก็ถือ
โอกาสพักเดินคุยเป็นเพื่อนกัน พอเขามีแรงเขาก็ไปต่อ..เราเองก็มีกำลังใจวิ่งต่อไปเรื่อยๆ
#ประเด็นคือ เราอยู่ในสังคมแบบไหน รอบตัวเราเป็นแบบไหน เราก็จะมีแว่นตามองสังคมแบบนั้นเช่นกัน..ฉะนั้นถ้าจะดีกว่า ผมแนะนำให้เราหาแว่นใหม่ๆลองใส่ดูบ้าง เราจะได้มีมุมมองที่กว้างขึ้นในหลายๆรูปแบบครับ
9. ได้มิตรภาพดีๆ มีคุณค่ามหาศาล : รู้สึกดีใจและประทับใจมาก ที่ได้รู้จักพี่สน ซึ่งเป็นคนแรกที่ชวนผมไปงานวิ่ง ทำให้โลกของผมกว้างขึ้นอีกเยอะจริงๆ และนำพามารู้จักคุณลุงดล และน้องนุ่น นักวิ่งขาแรงในวงการ
#ประเด็นคือ คบคนเช่นไร ย่อมเป็นเช่นนั้น ง่ายๆ
10. ได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว เราทุกคนมีพลัง มีศักยภาพ มีความสามารถ ที่จะทำสิ่งต่างได้มากกว่าที่เราคิด
#ประเด็นคือ การเปลี่ยนแปลงและพัฒนาตนเอง ต้องเริ่มต้นที่ตัวเรา มิใช่เริ่มต้นที่คนอื่น
#ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนวิ่งต่อไปในสนามชีวิตจริงครับ\^^/
#อาจารย์ติงลี่
ขอบคุณพี่สน Phuriwat Sornnarindra
ขอบคุณพี่ดลและน้องนุ่น Treenuch Noon
